Szybkie linki
Kalendarz
Dziś jest:
13 września 2021
Wyszukiwanie
Nawigacja
Nawigacja
- O mieście |
- Honorowi obywatele |
- Tadeusz Komorowski „ Bór ” |
Menu dodatkowe:
Kalendarium
-
MAJ – Festiwal Orkiestr Dętych
Organizatorem tej imprezy plenerowej jest Miejski Ośrodek Kultury w Głownie. Co roku gromadzi ona na plenerowej scenie w Głownie blisko 400 muzyków. Festiwal łączy w sobie prezentację muzyczną z piknikiem. Uczestników konkursu ocenia profesjonalne jury złożone z wykształconych muzyków, kapelmistrzów i nauczycieli gry na instrumentach. -
SIERPIEŃ – Rodzinna Re-Kreacja nad Mrożyczką
W okresie wakacji w Głownie na terenie rekreacyjnym nad głowieńskim zalewem Mrożyczka (przy ul. Zgierskiej i Swoboda) odbywa się wiele plenerowych imprez weekendowych. W roku 2015 będą to tematyczne pikniki rodzinne w ramach Kreatywnego Lata Rodzinnego w Głownie. -
GRUDZIEŃ - Mikołajkowy Piknik Rodzinny
zimowy piknik w atmosferze nadchodzących Świąt Bożego Narodzenia z Mikołajem, Królową Śniegu, Elfami, a w roku 2013 - także z żywymi reniferami. Słowem - super rodzinna zabawa mimo chłodu! -
CZERWIEC – Głowno w Projekcie Plażówka
W sąsiedztwie plaży i kąpieliska na zalewie Mrożyczka w Głownie funkcjonują boiska do piłki plażowej, z których chętnie korzystają miłośnicy tej dyscypliny sportowej. W roku 2012 Głowno włączone zostało do Projektu Plażówka. Od tej chwili kolejne edycje turnieju odbywają się również w ramach Projektu Plażówka. -
SIERPIEŃ – Święto Miasta
Obchody Święta Miasta. Od roku 2012 odbywają się w formule jednodniowej. Impreza ta łączy koncerty gwiazd muzycznych z piknikiem i atrakcjami dla całych rodzin. Impreza ta przyciąga rokrocznie nad głowieńską Mrożyczkę kilka tysięcy osób, wśród nich nie tylko mieszkańców Głowna i najbliższych okolic, ale także mieszkańców dalszych zakątków Regionu Łódzkiego i kraju.
Treść strony
Tadeusz Komorowski "Bór"
Tadeusz Komorowski „ Bór ”
Tytuł Honorowego Obywatela Miasta Głowna nadany Uchwałą Nr XIII/158/04 Rady Miejskiej w Głownie z dnia 28 kwietnia 2004 roku.
Tadeusz „Bór” Komorowski (1895-1966) w latach 1926-1944 wielokrotnie odwiedzał Głowno. W czasie okupacji niemieckiej parokrotnie miejscem jego konspiracyjnego postoju był dworek ul. Dworskiej w Głownie (obecna siedziba Rady miejskiej w Głownie). Ponadto Żołnierze Armii Krajowej Rejonu Głowno stanowili obstawę miejsca przejścia przez „zieloną granicę” na wysokości Bratoszewic przedstawiciela Podziemnego Państwa polskiego – Komendanta Głównego Armii Krajowej.
- Oficer służby stałej kawalerii WP,
- pułkownik (1933),
- generał brygady (3 maja 1940),
- generał dywizji (1 marca 1944),
- 1943-1944 Dowódca Armii Krajowej,
- 1944-1946 Wódz Naczelny Polskich Sił Zbrojnych,
- 1947-1949 premier Rządu RP na uchodźstwie.
Tadeusz Bór-Komorowski
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii.
Gen. Tadeusz Komorowski ps. "Bór" (ur. 1 czerwca 1895 w Chorobrowie w pow. Brzeżany - zm. 24 sierpnia 1966 w Buckley w Anglii) - polski oficer, dowódca Armii Krajowej od 1 lipca 1943 do upadku powstania warszawskiego 2 października 1944.
Urodził się w rodzinie Mieczysława Mariana Komorowskiego i Wandy Zaleskiej-Prawdzic. Karierę wojskową rozpoczął w armii austro-węgierskiej. W czasie I wojny światowej służył na froncie rosyjskim i włoskim. W Wojsku Polskim od 1918 r. W wojnie bolszewickiej dowódca 12. pułku ułanów. Brał udział w bitwie pod Komarowem (został w niej ranny).
Następnie m. in. instruktor jazdy konnej w Oficerskiej Szkole Artylerii i Inżynierii w Warszawie (1922-1923), uczestnik olimpiady w Paryżu 1924 w jeździectwie, zastępca dowódcy 8 pułku ułanów (1924-1926). W latach 1927-1938 dowódca 9. pułku ułanów.
W kampanii wrześniowej najpierw dowódca Ośrodka Zapasowego Zgrupowania Kawalerii w Garwolinie, a następnie zastępca dowódcy kombinowanej Brygady Kawalerii płk. Adama Zakrzewskiego w składzie Armii Lublin.
W konspiracji komendant Obszaru Kraków ZWZ, od maja 1940 generał brygady; po dekonspiracji i przedostaniu się do Warszawy zastępca Komendanta Głównego ZWZ - Dowódcy AK, od 1 lipca 1943 (formalnie od 17 lipca) Dowódca AK. Od marca 1944 generał dywizji. Podjął decyzję o wybuchu powstania warszawskiego. Od 30 września 1944 r. Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych. Po upadku powstania w niewoli.
Po wojnie przebywał na emigracji w Wielkiej Brytanii, gdzie w latach do 1946 r. był Naczelnym Wodzem Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie, 1947-1949 pełnił urząd premiera rządu RP na uchodźstwie. Od lipca 1956 wchodził w skład emigracyjnej Rady Trzech.
Odznaczony m.in. Orderem Orła Białego (pośmiertnie 1995). Miał tytuł hrabiowski, pochodził z rodziny pieczętującej się herbem Korczak.
Żonaty od 1930 roku z Ireną hr. Lamezan-Salins (1904-1968). Miał z nią dwóch synów: Adama i Jerzego.
