Szybkie linki
Kalendarz
Dziś jest:
13 września 2021
Wyszukiwanie
Nawigacja
Nawigacja
- O mieście |
- Zasłużeni dla miasta |
- Mieczysław Wołudzki |
Menu dodatkowe:
Kalendarium
-
MARZEC – Ogólnopolski Festiwal Piosenek Anny Jantar
Impreza odbywa się pod patronatem Burmistrza Głowna i ma już dziesięcioletnią tradycję. Organizowana jest przez Miejski Ośrodek Kultury w Głownie. Co roku do sali widowiskowej MOK w Głownie przyciąga ona utalentowanych młodych wokalistów z całego Regionu Łódzkiego i najdalszych nawet zakątków kraju. -
SIERPIEŃ – Rodzinna Re-Kreacja nad Mrożyczką
W okresie wakacji w Głownie na terenie rekreacyjnym nad głowieńskim zalewem Mrożyczka (przy ul. Zgierskiej i Swoboda) odbywa się wiele plenerowych imprez weekendowych. W roku 2015 będą to tematyczne pikniki rodzinne w ramach Kreatywnego Lata Rodzinnego w Głownie. -
SIERPIEŃ – Spływ kajakowy MROGA TROPHY
To impreza z długoletnią już tradycją. W roku 2015 odbędzie się jej dwunasta edycja. Co roku na trasie spływu nurtem rzeki Mrogi rywalizuje kilkudziesięciu śmiałków. Swą wytrzymałość i determinację testują na około 5-kilometrowej trasie spływu z Dmosina do Głowna. Uczestnicy spływu zmuszeni są miejscami do przenoszenia kajaków i pokonywania rozmaitych przeszkód. -
GRUDZIEŃ - Mikołajkowy Piknik Rodzinny
zimowy piknik w atmosferze nadchodzących Świąt Bożego Narodzenia z Mikołajem, Królową Śniegu, Elfami, a w roku 2013 - także z żywymi reniferami. Słowem - super rodzinna zabawa mimo chłodu! -
MARZEC – Ogólnopolski Festiwal Piosenek Anny Jantar
Impreza odbywa się pod patronatem Burmistrza Głowna i ma już dziesięcioletnią tradycję. Organizowana jest przez Miejski Ośrodek Kultury w Głownie. Co roku do sali widowiskowej MOK w Głownie przyciąga ona utalentowanych młodych wokalistów z całego Regionu Łódzkiego i najdalszych nawet zakątków kraju.
Treść strony
Mieczysław Wołudzki
Mieczysław Wołudzki
Tytuł Zasłużonego Obywatela dla Miasta Głowna nadany Uchwałą Nr XII/95/03 Rady Miejskiej w Głownie z dnia 24 listopada 2003 roku.
Mieczysław Wołudzki był od 1961 roku dyrektorem Państwowego Domu Dziecka w Głownie. W tym czasie pełnił także funkcję komendanta Ośrodka Związku Harcerskiego – Hufiec Łowicz. Od 1975 roku powierzono mu funkcję komendanta nowoutworzonego Hufca Związku Harcerstwa Polskiego w Głownie, którą pełnił do 1979 roku. W kolejnych latach nadal czynnie działał w harcerstwie. Za swoje osiągnięcia otrzymał w 1984 roku tytuł „Honorowego Komendanta Hufca ZHP Głowno”. Od 1992 roku pełni funkcję prezesa Koła Terenowego Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej. Za swoją pracę został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, -Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, -Zwykłym i Złotym Krzyżem za Zasługi dla Związku Harcerstwa Polskiego oraz wojskowymi odznaczeniami: -Krzyżem Partyzanckim i Krzyżem Armii Krajowej.
Urodził się dnia 15 stycznia 1920 roku w Wilnie z rodziców Stanisława i Apolonii Janickich w środowisku wojskowo-ziemiańskim. Lata młodzieńcze spędził w swoim mieście rodzinnym Wilnie, gdzie do rozpoczęcia II wojny światowej ukończył gimnazjum i I-szą klasę liceum. Okupacja zmieniła jego życie, zamiast dalej się uczyć, podjął pracę na kolei przy konserwacji torów kolejowych. Uniknął zsyłki na wschód, co niestety spotkało wielu członków jego rodziny. Zmiana okupacji sowieckiej na niemiecką w czerwcu 1941 roku nie wiele zmieniła w jego życiu, nadal pracował na kolei.
W sierpniu 1942 roku wstąpił do budzącego się do życia ruchu podziemnego wstępując w szeregi Armii Krajowej przyjmując pseudonim „Ikar”. W związku z jego zatrudnieniem na kolei, kierownictwo ruchu podziemnego powierza mu specjalne zadanie związane z transportem kolejowym jako zwiadowcy poleca nanosić na szkoce miejsc obok towarów kolejowych, na których Niemcy zaminowali teren w obawie przed dywersją i wysadzaniem w powietrze pociągów. Jednocześnie w szpitalu Św. Jakuba w Wilnie szkoli się na sanitariusza na potrzeby podziemia. Uczestniczy jako sanitariusz w akcji „Burza”,- pod kryptonimem „Ostra Brama” w wyzwoleniu Wilna z pod okupacji niemieckiej. Po wkroczeniu do Wilna armii czerwonej unika aresztowania i wywiezienia na wschód i przez „ zieloną granicę” szczęśliwie dociera do Białegostoku, a następnie Lublina.
W sierpniu 1942 roku wstąpił do budzącego się do życia ruchu podziemnego wstępując w szeregi Armii Krajowej przyjmując pseudonim „Ikar”. W związku z jego zatrudnieniem na kolei, kierownictwo ruchu podziemnego powierza mu specjalne zadanie związane z transportem kolejowym jako zwiadowcy poleca nanosić na szkoce miejsc obok towarów kolejowych, na których Niemcy zaminowali teren w obawie przed dywersją i wysadzaniem w powietrze pociągów. Jednocześnie w szpitalu Św. Jakuba w Wilnie szkoli się na sanitariusza na potrzeby podziemia. Uczestniczy jako sanitariusz w akcji „Burza”,- pod kryptonimem „Ostra Brama” w wyzwoleniu Wilna z pod okupacji niemieckiej. Po wkroczeniu do Wilna armii czerwonej unika aresztowania i wywiezienia na wschód i przez „ zieloną granicę” szczęśliwie dociera do Białegostoku, a następnie Lublina.
Tu podejmuje pracę w domu dla uczącej się Młodzieży, -w 1947 roku robi zaocznie maturę i 1949 roku podejmuje zaocznie, jako pracujący studia ekonomiczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Studia zostają przerwane aresztowaniem za działalność antypaństwową i lata 1952-1953 spędza w więzieniu na Lubelskim Zamku. Wypuszczony z więzienia jesienią 1953 roku wyjeżdża z Lublina do Łodzi, - podejmuje pracę w budownictwie, a po 1956 roku zatrudnia się jako wychowawca w Domu Młodzieży w Romanowie, jednocześnie jako instruktor Związku Harcerstwa Polskiego w stopniu podharcmistrza podejmuje działalność harcerską w Hufcu ZHP Łódź- Powiat jako zastępca komendanta Hufca, - w tej pracy zdobywa stopień harcmistrza. Za znaczne osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej po wyrażeniu przez niego zgody Kuratorium Oświaty w Łodzi przenosi go służbowo na stanowisko dyrektora Państwowego Domu Dziecka w Głownie z dniem 1 stycznia 1961 roku.
Wraz z przybyciem do Głowna przyjmuje społeczną funkcję komendanta Ośrodka Związku Harcerstwa- Hufiec Łowicz. Po zmianach administracyjnych kraju w 1975 roku powierzono mu funkcję komendanta nowo utworzonego Hufca Związku Harcerstwa Polskiego w Głownie, którą pełnił do października 1979 roku. Po przekazaniu funkcji komendanta swojemu następcy jest nadal czynnym instruktorem Hufca Głowno. Za jego pracę w harcerstwie, Komenda Hufca ZHP Głowno w listopadzie 1984 roku nadała mu tytuł „Honorowego Komendanta Hufca ZHP Głowno”. Prowadził szereg akcji harcerskich, a między innymi słynne obozy nad morzem w Osłoninie. Poza tym od listopada 1992 roku pełnił funkcję prezesa Koła Terenowego Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej, które przejawia znaczącą działalność.
Za pracę zawodową i społeczną został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, - Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, - Zwykłym i Złotym Krzyżem za Zasługi dla Związku Harcerstwa Polskiego oraz wojskowymi odznaczeniami:- Krzyżem Partyzanckim i Krzyżem Armii Krajowej.
